[4] - Jeśli chcesz mnie zabić, to proszę, rzuć we mnie ogniem, nim sama zaraz popełnię samobójstwo!

Jade...

  Victoria zniknęła, a w moich dłoniach pojawił się jakiś skrawek papieru. Pięć miejsc, które mieliśmy sprawdzić. Każde w innym kraju. Dwie w Europie, jedno w Australii, jedno w Ameryce i Afryce. Wspaniale. 

  Spojrzeliśmy wszyscy po sobie, zdezorientowani. Nie byliśmy chętnie do współpracy - w ogóle nie byliśmy chętnie do tej "misji". Każdy z nas najchętniej wróciłby do domu, zapominając o wszystkim. Do swojego zwyczajnego, normalnego życia. Bezpiecznego. 

   Tym czasem siedzieliśmy w lesie, pozostawieni sami sobie, z dala od cywilizacji. A pierwsze miejsce to? A tak, Australia. Oj tam, przecież to tylko na drugim końcu świata, pomyślałam ze złością, mnąc rogi kartki. 

   Ryder oparł się o drzewo, Will wcisnął dłonie w kieszenie, a Seth wykazywał ogromne zainteresowanie koniczyną. Ella mierzyła każdego z nas wzrokiem. Odniosłam wrażenie, że nie polubiła mnie, bo jedyne co potrafiłam to walka. Sama czułam się głupio stojąc wśród nich. Woda, ogień, powietrze, zadawanie bólu umysłem! Potrafili tak wiele, a mieli do tego jeszcze dodatki. A ja?  Salto w powietrzu, śruba albo skok przez kozła. 

    Seth klasnął w dłonie, przerywając ciszę. 

  - A więc? Pierwsze miejsce to? - zapytał, patrząc na mnie. 

  Spojrzałam na wszystkich, po czym wymamrotałam:

  - W Australii. 

  Zbiorowy jęk i westchnienia. 

  - Jak do cholery mam się dostać do Australii? - zapytał Will, kopiąc kamień. Gdy po raz kolejny zapanowała cisza, podniósł wzrok na mnie. Wzruszyłam ramionami.

   - Może podejdźmy do miejsca, gdzie jest jakaś cywilizacja, powiedzmy, że jesteśmy od Victorii X i potrzebujemy być w Australii? - rzuciłam. 

    Will prychnął, opierając się o drzewo. Spojrzałam na niego ze złością. 

   - Racja. To głupi pomysł. Lepiej zbudujmy samolot z traw i liści. Na wszelki wypadek, żeby się nie rozleciał użyjmy kory. To go wzmocni. - powiedziałam z wściekłością. 

   Szatyn spojrzał na mnie wzrokiem, sugerującym, że przed śmiercią z jego rąk, ratuje mnie tylko Oliver, który pewnie gdzieś tam czuwa.  

    Znów zapadła ponura cisza. 

   - A może, skoro jest 5 miejsc i nasz jest piątka... Niech każdy pójdzie w jedno miejsce? - zapytał Seth, pocierając dłonie. 

   Ella pokręciła głową, podchodząc do niego. 

  - Nie. Nie możemy ryzykować. Jakby go znalazła taka Jade, to nie dość, że by ją zabił to jeszcze uciekł. Poszukiwania byłyby gorsze i trudniejsze. A Jade... Jade i tak tu nic nie wnosi - odparła, uśmiechając się z wyższością. 

    Spojrzałam na nią z wściekłością. 

   - Nie moja wina, że mnie wybrali! Ja też tego nie chcę! Wolałabym siedzieć teraz w domu i ćwiczyć gimnastykę, niż pałętać się po lesie z jakąś zarozumiała i jeszcze bardziej debilną dziewczyną! Jeśli chcesz mnie zabić, to proszę, rzuć we mnie ogniem, nim sama zaraz popełnię samobójstwo!  - warknęłam. 

   Rayder klasnął w dłonie, odrywając się od drzewa. 

   - Kłótnie nic tu nie dadzą! Jeśli chcemy go odnaleźć, musimy stać się grupą. - powiedział. - Daj mi tą listę - zażądał, wyciągając do mnie dłoń. 

    Cofnęłam się, wystawiając podbródek.

   - Nie. Dała mi listę, ja ją będę miała - odparłam, dociskając od siebie skrawek papieru. 

   Twarz Rayder wykrzywił grymas pogardy. 

    - Mogę cię zabić myślą. Oddawaj! 

   Pokręciłam głową. 

    - Zabij. Pokaż co potrafisz. - odparłam, patrząc mu w oczy. 

   Chłopak pokręcił głową, podchodząc bliżej. Nie cofnęłam się przed nim, jedynie schowałam papier za sobą. 

     - Naprawdę nie chcę ci zrobić krzywdy. Daj! 

   Prychnęłam, wypinając pierś i kręcąc głową. Brunet dygotał już ze złości. Popatrzył mi w oczy, mrużąc swoje. Po kilku sekundach, potarł dłońmi twarz i powtórzył czynność. Ella i Seth podeszli bliżej, przyglądając się nam, a Will wstał  z ziemi. Przez kilka minut staliśmy w zupełnej ciszy, czekając aż padnę na ziemię w drgawkach, krzycząc z bólu. Nic takiego się jednak nie stało. Seth zaśmiał się, przerywając ciszę. Wszyscy, prócz Raydera spojrzeliśmy na niego ostro. Mimo to, mi samej chciało się śmiać. Nie czułam cierpienia - jedynie leciutkie łaskotanie w sercu, bardziej przyjemnie niż bolesne. Chcąc nie chcąc, usta utworzyły uśmiech. Nie mogłam się pohamować i wystawiłam język.

     - Straciłeś moc? - zapytałam, uśmiechając się figlarnie. 

   Rayder nie odpowiedział, odwrócił jedynie wzrok w stronę Setha. Chłopak momentalnie padł na ziemię, wrzeszcząc i wijąc się po niej. Trzymał się za serce, z oczu zaczęły wypływać mu łzy. Z przerażeniem obserwowałam torturowanego chłopca. Ella krzyknęła, a Ryder przeniósł wzrok na mnie. Zagryzłam wargę, oczekując potwornego cierpienia. Nic takiego jednak nie nadeszło. Brunet krzyknął z frustracją, pocierając oczy. 

    - Co jest do cholery?! - wykrzyknął wściekłym głosem. 

   Ella, wstała z klęczek - siedziała przy Sethcie - i podeszła do Rydera 

    - Ja nie potrafię wniknąć w jej myśli - wyznała.

  Will zaśmiał się cicho. 

     - Blondi ma jakiś talent. Blokowanie psychicznych ataków. - uśmiechnął się podchodząc. - Jest Nieczuła. 

   Odwzajemniłam uśmiech, wystawiając język Rayderowi. 

    - Możesz sobie mi grozić, ale i tak gówno zrobisz - powiedziałam wesoło, po czym rozejrzałam się po lesie.- Stąd musi być jakieś wyjście... - szepnęłam, rozgarniając trawy. Ruszyłam przed siebie, a za mną, choć niechętnie, pozostali. 

___________________________

Od Boddie: Myślę, że wyszedł dobrze.... Trochę przynudzałam... Przynajmniej został odkryty talent Jade :p Podoba się Wam?